حاج ماموستا ملاعبدالغفار باباصفری بانی و نخستین امام جمعهٔ مسجد نور ارومیه، روز جمعه ٧ آبان‌ماه در سن ٩٣ سالگی درگذشت. 

بنا به گزارش اصلاح‌وب دیروز جمعه ٧ آبان‌ماه، پیکر حاج ماموستا ملاعبدالغفار باباصفری با حضور گسترده‌ی مردم دیندار ارومیه و حومه در روستای دوله‌پسان به خاک سپرده شد. 

وی در سال ۱۳۰۲ ه. ش در روستای «طا» از توابع شهرستان کامیاران، واقع در استان کردستان در خانواده‌ای متدین و عالم پرور دیده به جهان گشود، دوران کودکی را در‌‌‌ همان روستا سپری نمود. قرآن وعلوم مقدماتی ادبیات عرب را در محضر پدر بزرگوارش مرحوم ماموستا میرزاعبدالرحیم فرا گرفت. هنوز دوران نوجوانی را سپری ننموده بود که پدر و مادرش را از دست داد. بعد از فوت پدر و مادر، جلای وطن کرده و برای ادامهٔ تحصیل رهسپار کردستان عراق گردید. 

در کردستان عراق چندین سال در حجرهٔ علمای شهرهای کرکوک، سلیمانیه و حلبچه، زانوی تلمذی بر زمین نهاد. بعد از آن به روستای بیاره (واقع در مرز کشور عراق) آمده و در محضر ملا عبدالکریم مدرس به ادامهٔ تحصیل و فرا گیری علوم پرداخت. سپس تصمیم به بازگشت به زادگاه خویش نمود و مدرسهٔ بیاره را ترک و رهسپار شهرستان سنندج گردید. در سنندج، استاد و هم روستایی سابق خود، ماموستا ملا حسین نیک پی را بعد از چند سال بی‌خبری، یافته و با هم تصمیم به ادامهٔ تحصیل گرفتند. بعد از مدتی اقامت و تحصیل در شهرستان سنندج، هر دوی آنان سنندج را به مقصد شهرستان مهاباد ترک گفتند. در مهاباد با ماموستا ملا سید محمد برزنجی سنندجی آشنا شده و مدتی در محضر ایشان کسب فیض نمودند. بعد از مدتی ماموستا عبدالغفار به همراه ماموستا نیک پی و ماموستا برزنجی به مدرسهٔ ماموستا ملا حسین مجدی راه یافته و هر سه نفر حدود ۲سال را در محضر ماموستا مجدی سپری و دروس متداول را به سرانجام رسانده و طی مراسمی، اجازه‌نامهٔ تبلیغ و امامت خویش را از دست وی دریافت نمودند. 

بعد از اخذ اجازه‌نامه، ماموستا ملا حسین نیک‌پی، به زادگاه خویش روستای طا برگشته و ماموستا عبدالغفار به همراه ماموستا ملا سید محمد برزنجی به محال مرگور آذربایجان غربی، عزیمت کرده و ماموستا برزنجی به روستای رزگه رفت و در آنجا به عنوان امام جمعه روستا، رحل اقامت گزید. ماموستا ملا عبدالغفار هم به درخواست اهالی روستای خلیفتان (واقع در محال ترگور از توابع شهرستان ارومیه) به عنوان امام جمعه و جماعت در روستای خلیفتان سکنی گزیدند. بعد از مدتی با دختری به اسم (خانم دلخواه راد) از اهالی روستای کانی سپی که از روستاهای همجوار روستای خلیفتان است، ازدواج نموده و از ایشان صاحب ۵ فرزند پسر به نامهای محمدصدیق، محمدسعید، محمدصادق، محمدرشید و محمد فهیم و۴ فرزند دختر به نامهای فریده، لطیفه، مهدیه وسوسن شد. 

ماموستا ملا عبدالغفار ۱۸ سال در روستای خلیفتان به تبلیغ و نشر دین پرداخت. وی در کنار تدریس علوم دینی به طلاب، به دلیل نبود مدرسه و معلم، تعداد کثیری از جوانان روستا را با خواندن، نوشتن همچنین کتاب‌های گلستان و بوستان سعدی آشنا کرد و بعد به وسیلهٔ همین تعلیم خواندن و نوشتن خیلی از اهالی روستا موفق به ختم قرآن در محضر وی شدند. ماموستا در سال ۱۳۵۹ ه. ش به همراه خانواده، روستای خلیفتان را ترک و به روستای دوله پسان واقع در محال دشت بخش سیلوانا نقل مکان نمود. در آنجا نیز همهٔ توان خود را در راستای خدمت دینی، فرهنگی و اجتماعی به کار بست. 

 ماموستا با وجود مسئولیت امامت روستای دوله پسان، به فکر تأسیس مسجد نور در شهرستان ارومیه افتاده و به همین منظور پیشقدم شده و با مساعدت چند نفراز دوستانش، در سال ۱۳۶۴ زمینی را در محلهٔ کوی نصرت (آبیاری) خریداری و در سال ۱۳۶۵ کار احداث مسجد را در زمین مذکور شروع نمود. مدت زمان زیادی از کار عملیات ساخت مسجد نگذشته بود که به دلیل کارشکنی و مانع تراشی بعضی‌ها، عملیات متوقف شد. ماموستا به منظور سر و سامان دادن به عملیات ساخت‌وساز مسجد، در سال ۱۳۶۸ روستای دوله پسان را ترک و به شهرستان ارومیه محلهٔ آبیاری نقل مکان نمود. با تلاشی شبانه‌روزی، مشکلات پیش رو را رفع و موفق به احداث بنای مسجد نور شد. وی به در خواست اهالی محل، به عنوان اولین امام جمعه و جماعت مسجد نور انتخاب و اولین نماز جمعه به امامت وی و با حضور فقط ۱۲ نفر در‌‌‌ همان سال بر گزار گردید. 

وی کتاب آب حیات ماموستا ملا عبدالکریم مدرس را در سال ۱۳۸۴ به فارسی برگرداند و منتشر نمود. 

پایگاە اطلاع‌رسانی اصلاح، ضایعەی درگذشت عالم ربّانی و مهاجر إلی الله مرحوم ماموستا ملا عبدالغفار بابا صفری را به خاندان محترم باباصفری، جامعهٔ روحانیت اهل سنت ارومیه، شاگردان و دوستداران آن مرحوم تسلیت عرض نموده، برای وی غفران و آمرزش الهی و برای بازماندگان به‌ویژه فرزند برومند ایشان استاد ملاسعید باباصفری، صبر جمیل و اجر جزیل از خداوند متعال مسئلت می‌نماید. إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَیْهِ رَاجِعُونَ